تاریخچه برنامه نویسی به دهه ۱۹۴۰ میلادی بازمی‌گردد که در آن زمان، برای اولین بار، مفهوم برنامه نویسی به وجود آمد. در این دهه، جان فون نویمان و جرج دانتزیگ در زمینه توسعه کامپیوتر‌های الکترونیکی کار می‌کردند و برای اولین بار از مفهوم برنامه نویسی استفاده کردند.
در سال ۱۹۵۰ میلادی، جان فون نویمان به همراه همکارانش برای توسعه کامپیوتر‌های الکترونیکی با استفاده از برنامه نویسی فورترن (Fortran) آغاز به کار کردند. این زبان برنامه نویسی، برای توسعه برنامه‌های علمی و ریاضیاتی مناسب بود.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی، زبان برنامه نویسی کبال (COBOL) توسط گروهی از برنامه نویسان توسعه داده شد. این زبان برای توسعه برنامه‌های تجاری و مالی مناسب بود.
در دهه ۱۹۷۰ میلادی، زبان برنامه نویسی سی (C) توسعه داده شد. این زبان برای توسعه سیستم‌عامل‌ها و برنامه‌های کاربردی مناسب بود.
در دهه ۱۹۸۰ میلادی، زبان برنامه نویسی سی پلاس پلاس (C++) توسعه داده شد. این زبان برای توسعه برنامه‌های کاربردی پیچیده و سیستم‌عامل‌ها مناسب بود.
در دهه ۱۹۹۰ میلادی، زبان برنامه نویسی جاوا (Java) توسعه داده شد. این زبان برای توسعه برنامه‌های وب و سیستم‌عامل‌ها مناسب بود.
از آن زمان به بعد، زبان‌های برنامه نویسی جدیدی مانند پایتون (Python)، جاوا اسکریپت (JavaScript) و روبی (Ruby) توسعه داده شده‌اند که برای توسعه برنامه‌های وب و کاربردی مناسب هستند.